آیدین عشق ما

داشتم آرامشی رو مزمزه میکردم که شش سال بود نه که گم بشه، ولی کمرنگ شده بود....دقیقا از به دنیا اومدن تو! حتی نمیگم از بارداری...چون همه بارداری عین خواب گذشت...حتی سخت هم نبود...هنوز من مریم کوچولو بودم...هنوز شیطنت میکردم...هنوز هات داگ میخوردم با کوکا! هنوز پله هارو دوتا یکی میکردم...که تا به دنیا اومدنت جز اون اضافه وزن کذایی هیچ محدودیتی برام درست نکردی! ولی درست با به دنیا اومدنت تازه فهمیدم اون بهشتی که نویدش رو به خاطر تو بهم دادن چه تاوانی داشته! آره داشتم میگفتم...کجا بودم!؟!....آهان، بعد از شش سال از به دنیا اومدنت...بعد از شش سال پر از تنش و استرس و نگرانی ... بلاخره به یه آرامشی رسیده بودم...تو توی بهترین دوره تربیتی که داشتی بودی...